Cultura, fiësta y estudiar

Hola chicos y chicas,

Ik kreeg al een paar keer een opmerking dat het te lang duurt voordat ik iets nieuws plaats. Ik leef nu in Spanje, dus net zoals de spanjaarden: alles op zijn tijd. (Eigenlijk heb ik het zo druk met andere dingen dat ik er gewoon geen tijd voor heb).

Waar zal ik eens beginnen? Afgelopen week hebben we een bezoekje gebracht aan de oude en nieuwe kathedraal van Salamanca. Het maakt niet uit waar in Salamanca je staat, je kunt hem bijna overal wel zien. Hij is gigantisch (het zijn er dan ook 2) en heel mooi. Het zijn er twee, omdat eentje was ingestort (vraag me niet waarom, zo ver ben ik niet gekomen). Ze hebben toen een nieuwe gebouwd en uiteindelijk de oude ook nog opgeknapt, als ik het allemaal goed heb begrepen :). We zijn met z’n allen omhoog geklommen. Voor mensen met hoogtevrees en claustrofobie geen aanrader. Ik werd niet vrolijk van de kleine ruimtes waar je de trap omhoog en omlaag moest nemen. Eenmaal boven hebben we een aantal foto’s gemaakt en toen hadden we het allemaal wel weer gezien. Had er eigenlijk iets meer van verwacht, maar we moesten jullie natuurlijk even laten zien dat we ook iets cultureels doen.

Afgelopen woensdag was de laatste avond van huisgenoot Luis. We zijn toen met allehuisgenoten en een aantal vaste bezoekers van Calle Pinzones 10 (straat/appartement) gaan uiteten aan de rivier. In totaal waren we met 22 man. Het werd een ‘’fancy goodbye dinner’’, wat inhield dat wederom iedereen netjes gekleed ging. We liepen met z’n allen door de stad en kregen veel complimenten van mensen die ons passeerden. Altijd leuk. Het is vreemd wanneer een van de huisgenoten weg gaat, omdat het echt voelt alsof we een familie zijn. Komende week is de laatste week van mijn buurvrouw en van een aantal meisjes waar ik veel mee om ga, dus dat wordt wel even wennen.

Ons huis, Pinzones 10, staat bij iedereen bekend als ‘’casa de fiësta’’. Zelfs leraren en vreemden zijn ervan op de hoogte dat wij van feestjes houden. Ook staat Pinzones erom bekend, dat iedereen die hier woont, niet naar huis gaat wanneer de terug vlucht gepland staat. Zo is bijna iedereen (op mij na, nog wel) hier al meer dan een half jaar langer dan gepland. Het was de bedoeling dat buurman Arya afgelopen vrijdag naar huis zou gaan, voor de 5e keer ofzo, maar uiteraard werd die uitgesteld tot zaterdag (meneer had kaartjes voor de finale van de champions legue), maar jullie voelen hem al aankomen: hij is er nog steeds. Salamanca is the city that no one ever leaves.

Zoals de meeste van jullie wel weten vertrek ik eind juni voor een paar weken naar Barcelona, om daar als au-pair te werken bij de zus van Eva (vrienden van mijn ouders). Elena, de moeder des huizes, mailde me dat ze dit weekend in Salamanca zouden zijn en dat ze me graag wilden ontmoeten. Dus afgelopen zaterdag had ik met het hele gezin afgesproken om een drankje te doen. ik was een beetje zenuwachtig, want ik had ze nog nooit gezien en/of gesproken, maar dat was nergens voor nodig want ze zijn ontzettend aardig en spreken een aardig woordje engels. Dat is maar goed ook, want mijn Spaans is nog niet echt top. Ze hadden ook de kinderen bij zich: een tweeling (jongen en meisje) van 9,5. Heel schattig zijn ze. Ze hebben twee huizen: een in Barcelona en een appartement in Sant pol, 40 min. van Barcelona, waar ze in de zomer verblijven. De tijd dat ik daar ben, ben ik door de weeks in Sant Pol en in het weekend waarschijnlijk in Barcelona. De weekenden ben ik vrij dus ze boden me het huis aan om Barcelona te leren kennen. Gelukkig zit mijn neef ook in Barca dus dat komt vast wel goed. Het appartement ligt aan het strand, dus beter kan haast niet. Ben erg benieuwd hoe het allemaal zal zijn!

Verder hebben we deze week niet echt iets boeiends gedaan, behalve feesten/school/studeren (jazeker, zie de foto), (uit)eten etc.
Andrea, mijn lerares, laat me tegenwoordig op vrijdag om 12.00 uur beginnen in plaats van 10.00 uur, zodat ik 4 uur in plaats van 2 uur kan slapen. Ideaal!! Ik denk dat ik maar in spanje blijf :).

Ik kan nog niet echt wennen aan die eet gewoontes hier. Ik lunch rond een uur of 15.00, met stokbrood (geen warm eten zoals hier gebruikelijk is) en eet tussen 21.00 en 23.00 uur warm eten. Ik ben wel van plan om dit te gaan switchen, want dit werkt ook niet echt. Meestal als ik terug kom van school heb ik zo’n honger dat ik maar gewoon stokbrood koop en eet ,omdat dat veel makkelijker is en sneller! En gelukkig ben ik zo’n topchef, dat ik vooral hele maaltijden kan maken (ik kan absoluut niet koken), dus makkelijke recepten zijn altijd welkom!!

Ik ben al een week op zoek naar tomatensoep, maar dat kennen ze hier niet. Zwaar irritant!!!! Gisteren zijn we paella gaan eten. Het was de bedoeling dat je een paella deelt met z’n tweeen. Flo en ik hebben voor de paella met kip gekozen. Het was super lekker, maar echt idioot veel. We hadden beiden erge honger, maar er was zoveel over dat nog makkelijk twee mensen hadden kunnen mee eten.

Afgelopen zondag zijn we naar de markt geweest. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, maar de rest was een beetje teleurgesteld. Het is ongeveer zo groot als de markt in Maastricht, misschien iets groter. Ze verkopen eigenlijk alleen maar kleding, zonnenbrillen en schoenen. De rest wilden graag eten, eten kopen etc. Ik was al lang gelukkig want ze hadden frieten!! Ze waren nog best goed te doen.

Ik ben gister lid geworden van de sportschool. Ik ben namelijk NIET van plan om tien kilo zwaarder terug te komen. Moet zeggen dat het behoorlijk duur is: een maand 50€, 2 weken €34. Ik heb maar voor de 2 weken gekozen omdat mijn huisgenoten nog maar 2 weken gaan. Ik ben gister meteen met Taylor en Flora mee gegaan. Ik wist totaal niet wat me te wachten stond, maar dit had ik me nooit kunnen bedenken. We zitten in de gymzaal te wachten op de leraar. Op een gegeven moment komt hij binnen, ik dacht dat ik dood ging. Hij droeg namelijk een LEGGING, waarin je letterlijk ALLES kon zien. En met alles, bedoel ik ook echt alles. Tijdens de workout ben ik ook een keer of 100 dood gegaan van het lachen. Hij had de meest foute muziek: new york new york, livin la vida loca en de backstreetboys. De rest is zo fout dat ik de naam er niet eens van weet, maar ik denk dat jullie je nu wel een beeld kunnen vormen. De warming up duurde zo’n 20 minuten en was meer salsa les gecombineerd met, tsja hoe ga ik dit netjes zeggen, bewegingen die mensen voornamelijk in de slaapkamer doen. iedere keer als ik Flora aan keek, zij mij, of de leraar mij schoot ik keihard in de lach. Zo hard dat ik moest huilen van het lachen. Die man danst zo idioot en vrouwelijk en dan die legging waarin alles tekeer gaat...... ondertussen gebruikt hij de gewichten als microfoon en zingt hij keihard mee. We gaan uiteraard weer naar zijn les volgende week. Van het lachen alleen al kweek ik een flinke sixpack.

De laatste keer vertelde ik dat we een tripje naar Mallorca zouden boeken. Natuurlijk was er maar plek voor 4 en waren we met 6 dus dat is helaas niet door gegaan. Na 100 verschillende plekken te hebben opgezocht zijn we uiteindelijk met zijn 4en overgebleven en hebben we een weekendje Malaga geboekt. We gaan van 1 tm 4 juni en hebben vrijwel 3 hele dagen om op het strand te bakken en ’s avonds het nachtleven van Malaga te ontdekken. Heel veel zin in :).

Vanavond gaan we naar fiësta de latina y africana. Misschien dat we daar onze moves van gisteren eens kunnen laten zien.

Hasta luego!

xx