Bienvenida a España

Holaaaaaaaa,
Ik had beloofd jullie allemaal op de hoogte te houden dus hier is hij dan: mijn eerste berichtje uit het een beetje zonnige Spanje. Goed nieuws: ik leef nog en alles is goed gegaan.

Na een geslaagd afscheidsfeestje was het tijd om in te pakken. Wat een werk. Ik had een extra koffer bijgeboekt en die was hard nodig. Eenmaal op het vliegveld aangekomen had ik het goed berekend: één kilo onder het gewicht dat ik mee mocht nemen (35kg). Jajaja het klinkt veel ik weet het, maar het valt best wel mee hoor. Een meisje kan nooit genoeg kleren en schoenen meenemen :).

Nadat ik was ingechecked heb ik afscheid genomen van pap en mam. Toen ik door de douane liep werd ik opeens heel zenuwachtig. Ik kon meteen aanschuiven in de rij bij de gate, want het boarden was al begonnen. Eenmaal in het vliegtuig waren de zenuwen alweer verdwenen. Ik had twee stoelen voor mezelf en die voor me was ook nog vrij dus kon lekker mijn benen strekken! De vlucht ging veel sneller dan gepland, dus rond 17.15 begon de landing. Die verliep helaas niet zo soepel. Net voor Madrid woedde een flinke storm waar we doorheen moesten. Het hele vliegtuig ging op en neer, kinderen begonnen te huilen en iedereen begon oeeeeehh en aaaaaaahh te schreeuwen. Iedere keer als we dachten dat het voorbij was, leek het alsof we uit de lucht vielen. Samen met het meisje die aan het raam zat flinke doodsangsten uitgeslagen haha. Eenmaal aan de grond begon iedereen keihard te klappen. Denk dat we allemaal heel blij waren dat we stil stonden :).

We waren 20 minuten eerder aangekomen in Madrid dan verwacht. Vanaf Madrid moest ik nog 3 uur met de bus naar Salamanca, maaaaaaaaar ik had een bus kaartje van de bus van 21.00u en ik stond om 18.30u al buiten. Ik wist dat er om 19.00u ook een bus ging, alleen de kans was vrij klein dat ik daar in mocht. Ik vroeg aan het Spaanse meisje dat naast me zat in het vliegtuig of ze me wilde wijzen waar de bus was en of ze eventueel kon vragen aan de buschauffeur of ik de bus van 19.00 kon nemen. Ze zei meteen ja. Ze ging haar moeder halen en samen brachten ze me naar de bus en regelde dat ik mee mocht met de bus van 19.00. Ik moest maarliefst €1,50 extra betalen haha. Nadat ze me geholpen hadden kreeg ik meteen twee kussen van beide dames en ze wensten me veel plezier. Hele andere mentaliteit dan in Nederland.

Eenmaal in de bus ontdekte ik dat er gratis WIFI was! Heeeel fijn natuurlijk :) Daar zouden ze in Nederland een voorbeeld aan kunnen nemen!! Ook de busreis ging sneller dan verwacht, dus ik kwam om 21.30 aan op het bus station in Salamanca. Daar werd ik opgehaald door een Braziliaanse jongen die voor de school werkt: André. Ik had geen idee wie het was dus het leek wel een blind date hahaha.

We namen de taxi naar ons huis. We wonen in een appartementen complex. Het bestaat uit 6 verdiepingen met op iedere verdieping 6 slaapkamers geloof ik. Hij woont op de 2e verdieping en ik op de 5e. Ik heb een grote kamer met alles er in. Ik mis alleen een spiegel haha. Ik woon geloof ik met 3 meisjes en 1 jongen. Dinsdag komt er nog een ander meisje bij. Aan hun accent te horen komen ze uit Amerika, Duitsland en Engeland, maar dat weet ik nog niet zeker.

Nadat ik mijn spullen had gedropt nam André me mee om een rondje door de stad te maken en om ergens iets te eten. Salamanca is echt een super mooie stad met mooie gebouwen. Ik hou niet van kunst maar zelfs ik vind t mooi. We gingen naar een soort restaurant/café waar het heel druk was. André bestelde iets te eten voor me. Nou daar kwam t hoor: Spaanse spareribbs. Zit je dan, als meisje naast een onbekende jongen spareribbs te eten met je handen en de olie die er aan iedere kant vanaf druipt. Zag er vast heel charmant uit hahaha, maar het was wel lekker. Toen d eober de taafel naast ons schoonmaakte gooide hij alles op de grond. Ik keek met grote ogen en dacht bij mezelf: wat doet hij nou? André zag mijn blik en begon te lachen. Hij vertelde me dat het in dat restaurant, en in meerdere hier, normaal was om je servetten etc. op de grond te gooien wanneer je er klaar mee was. Dit moest ik natuurlijk even uit proberen. Heel grappig.

Toen we thuis kwamen was er een grote party aan de gang op zo ongeveer iedere verdieping van het huis. Hij waarschuwde me dat dit dagelijkse kost was, en dat t nu nog ‘’rustig’’ was. Ik ben uiteindelijk maar gaan slapen. Toen ondervond ik probleem 1: ik had helemaal geen dekbed, alleen een overtrek. Het is om de een of andere reden zo koud hier in het gebouw dat, dat nog wel eens voor problemen kon gaan zorgen. En ja hoor, ik werd wakker, omdat ik t ijskoud had. Ik heb weinig tot geen lange mouwen kleding bij me dus het werd er niet bepaald warmer op. Uiteindelijk heb ik met 2 tshirts, een vest, een sjaal en een trainingsbroek én eenhanddoek een aantal nieuwe pogingen gedaan. Het werkte helaas niet super goed haha. Vandaag is het zondag, dus alle winkels zijn dicht. Als het goed is komt de directeur van de school me vanavond een dekbed brengen zodat ik fatsoenlijk kan slapen haha.

Omdat het zondag is heb ik ook geen eten in huis. André smste me om 9u ’s morgens al dat ik maar naar beneden moest komen als ik honger had. Rond een uur of half 12 ben ik maar eens opgestaan en naar beneden gegaan. Daar leerde ik zijn huisgenoot kennen: Gonzalo, een 33jarige chileen. Echt zo’n klein schattig mannetje, die je echt geen 33 zou geven. In plaats van een voor mij bekend ontbijt met brood ofzo, ging Gonzalo meteen een hele warme maaltijd koken: pasta met kip en champignons in een roomsaus. Het is hier heel gebruikelijk om tussen 13.00 en 15.00 een maaltijd te eten zoals wij doen bij het avondeten rond n uur of 18.00. Het was even wennen om zo te ontbijten, maar het was wel lekker!!

André en Gonzalo lieten me op internet zien wat typische braziliaanse en chileense muziek was. Ze vroegen me om échte Nederlandse muziek op te zetten. Het eerste wat in me op kwam was Frans Bauer met heb je even voor mij. Top muziek uiteraard. Ze vonden het helemaal geweldig: zo’n rare vent met zo’n blije muziek. Uiteindelijk heb ik ook maar wat muziek van Nederlandse dj’s laten horen.

Straks gaan we nog een klein hapje eten ergens: échte Spaanse tapas!! En daarna ga ik me maar eens klaarmaken voor mijn eerste dagje school morgen!


Adiosssssssss!

Xx Daan